Казімір Умястоўскі, самы малодшы сын Якуба Умястоўскага, нарадзіўся ў 1804 годзе. У  1828 годзе ён пераехаў са свайго фальварка Казімірава, атрыманага ад бацькі, у Жамыслаўль, які дастаўся яму ад роднага брата Людвіка. Людвік, будучы яшчэ вельмі маладым, зваліўся з каня і моцна пашкодзіўся. Вымушаны быў ехаць на лячэння за мяжу, дзе ў 1828 годзе памёр, маючы трошкі больш за 20 гадоў. Пахаваны ў Дрэздэне.

​

У 1832 годзе Казімір ажаніўся з Юзэфай  Дунін-Раецкай, дачкой маршалка Навагрудскага Францішка. Яна была дзяўчынай вельмі практычнай, з вялікім памкненнем. Сумесна яны пачалі гаспадарыць у Жамыслаўле і прылеглых да яго фальварках. 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Сям'я Умястоўскіх пабудавалі 2 бакавыя мураваныя афіцыны на 2 паверхі, замест драўляных старых. Пабудавалі прыгожую лядоўню, злучаную са складам на ванджонасць і аранжарэю ( не захавалася). За афіцынай дабудавана вялікая стайня (абора), вазоўня і манеж, дзе сам маршалак, а пазней і яго сыны ў непагодныя дні ездзілі конна, бо былі вялікімі аматарамі коней і коннай язды. У Казіміра было аж 48 выяздных коней.

​

Умястоўскія па частках дакуплялі землі, а на месцы высечаных лясоў узнікалі новыя  фальваркі: Явелі, Каралейгі, Альберцін.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Пасля смерці Казіміра Умястоўскага ў 1863 годзе Юзэфа жыла і далей у Жамыслаўле. СынуУладзіславу ў спадчыну засталіся Пузіневічы ў Навагрудскім павеце, а сыну Альберту – Клявіцу ў Ашмянскім павеце.

​

У 1863 годзе, як усюды, так і праз Жамыслаўль праязжалі паўстанцы Кастуся Каліноўскага, і, адпачыўшы ў палацы, ехалі далей. Пра тое, што графіня Умястоўская станоўча адносіцца да паўстанцаў у хуткім часе данеслі паліцыі. Паліцыя з'явілася ў Жамыслаўле і графіню, у старым узросце, пехатою, у кандалах пагналі ў Ашмяны. Сын Уладзіслаў, калі даведаўся, паехаў у Вільню і, дзякуючы яго старанням, маці была вызвалена.

​

​

​

​

​

 

 

​

 

​

​